Sven woont op het terrein van ASVZ-locatie Vincentius in Udenhout. Hij heeft met zijn begeleiders afspraken over het gebruik van zijn smartphone. Maar op een dag ontdekt persoonlijk begeleider Bram dat Sven stiekem een tweede telefoon heeft. In plaats van boos te worden, besluit Bram om met Sven te gaan praten. ‘Alleen de regels inperken heeft geen zin.’
Sven: "Bij ons in huis heeft iedereen z’n eigen regels. Mijn telefoontijd is afgebakend, omdat ik daar eerder niet goed mee kon omgaan. Toch voelde het vaak oneerlijk als ik huisgenoten de hele dag op hun smartphone zag zitten. Waarom zij wel en ik niet? Via-via regelde ik een tweede telefoon. Ik werd betrapt doordat iemand -screenshots deelde met een begeleider. Die zag dat ik berichten plaatste op een tijdstip waarop ik niet online mag zijn. Shit, dacht ik, nu mag ik nóg minder op mijn telefoon..."
Gelijkwaardig gesprek
Bram: "Ik besloot Sven ermee te confronteren. Best lastig, want in het verleden was zo’n situatie waarschijnlijk geëscaleerd. Daarom koos ik een andere aanpak. We hebben op kantoor elkaar eens goed aangekeken. Moeten we echt ruzie krijgen, of kan het ook anders? Het werd een gelijkwaardig gesprek van man tot man. Waarom heb je die telefoon, vroeg ik Sven, waar ligt jouw behoefte? En hoe kunnen wij je beter helpen?"
Sven: "Als ik vroeger zulke dingen deed, werden de regels daarna aangescherpt. Maar daar leer ik niet van. Ik dacht alleen: volgende keer zorg ik dat ze het niet merken. Dit gesprek met Bram ging heel anders. Ik voelde me gehoord."
Vertrouwensband
Bram: "Sven was heel open en eerlijk over zijn gevoelens. Omdat dat een leerpunt voor hem is, besloot ik niets te veranderen aan de bestaande afspraken. Alleen de regels inperken heeft geen zin. Juist doordat we Sven ons vertrouwen gaven, gaat het sindsdien veel beter met hem. Dat bewijst voor mij dat je samen heel ver kunt komen. Zolang de vertrouwensband er maar is."
Sven: "Het incident heeft me erg veranderd. Inmiddels mag ik zelfs langer op mijn telefoon dan toen! Maar eigenlijk gaat het me daar niet om. Als ik terug denk aan hoe ik binnenkwam bij ASVZ en hoe ik er nú bij zit… dat verschil is heel groot."
Dit artikel verscheen eerder op asvz.nl.
